Robert Schultz beim Mundart-Wettbewerb Dannstadter Höhe

Robert Schultz beim Mundart-Wettbewerb Dannstadter Höhe

Helle – Angscht

Robert Schultz, Herxheim

Schun widder der Ton heit Nacht,
ganz dief in mer drenn,
der lätze Ton.
Un sou laut heit Nacht.
Widder nix mit Schloofe.
Un ich benn sou märb,
benns sou lääd,
kää Kraft mee zum drunnehalde.
Un lauder un lauder der Ton –
un dann unnedrunner
e leises Wimmere,
e Kinnerheile aus diefschder Seel:
„Jo nit s’Licht ausmache,
jo nit allää losse im Dunkle
un im Schloof,
wu ma doch dere annere Welt do driwwe
sou noh kummt.“

Un: „Jo, schdell dich doch nit sou aa, en erwachsene Mann“.

Awwer sie hänn der sou veel verzejlt
domols
vun misse un selle
un uffbasse
vor dem uuseeliche Deihinker
wu dich nunnerziecht
ins eewiche Feier.
Un sou wännich
vun derfe un vertraue kinne
un uffgfange werre.

2002, Kategorie: Lyrik, Platz 1
Kein Audiobeitrag verfügbar!


G’frorenie Seel

Robert Schultz, Herxheim

Un en eisische Hauch
iwwerm Wissedaal.
Die Äscht vun de Erle
krallen sich
in die kalt Luft
un halten se fescht.
Die Berche vun de Haardt
wie mit de Scheer ausgschnedde,
un mej Seel
en Eisklotz.

Un doo,
e gääles Keppel
aus em Rauhreif,
wu spitzelt,
obs schun Zeit esch
fer de Friehling.

Un dann,
e leisie Musik
wie vun Glasglocke
in de Luft.
Un traacht mej Seel nuffzuus,
wu se sich baade kann
im Bloo do drowwe.
Un s’Schmelzwasser
lääft mer e bissel
de Backe nunner.

2004, Kategorie: Lyrik, Platz 1
Beitrag anhören: mawdh-07-seel.mp3 (477,16 KB)


S’werd immer enger

Robert Schultz, Herxheim

Un mej Schrunzle im Schpichel
sou dief wie e Ackerforch
an demm Morche.
Un mej Knoche sou märb
wie noch nie.
Un ennedrenn
e grooie Näwwelsupp,
weils immer enger werd,
hennenauszuus.
Sogar die Luft
wie kalter Rääch
nooch ännere lange Nacht.

Un ausgerechelt an demm Morche
hot se gemäänt,
sie mecht mit mer alt werre.
Un vun jetzt uff noochher
esch de Näwwel uffgeresse
un die Luft
hot nooch Himbeergutsle gschmeckt.

2003, Kategorie: Lyrik, Platz 2
Kein Audiobeitrag verfügbar!


Uffwind

Robert Schultz, Herxheim

Es gibt sou Daache,
do kummt mers vor,
wie wann sich
en bächschwarze Schadde
iwwer die Sunn zieche deet.
Un ich halt die Luft aa
un ’s lääft mer eiskalt de Buckel nunner.

Un manschmol in de Nacht,
sou im Halbschloof,
sähn ich en grouße schwarze Vochel
mit gliehende Ääche,
wu iwwer mer krääst
un immer diefer kummt.
Un ich mecht mich zammeringle
un die Luft aahalde
un nooch de Mudder rufe.

Awwer ich dreh mich schnell
uff de Buckel,
houl dief Luft
un bloos se mit volle Backe nooch owwe.
Un de schwarze Vochel
hot widder Uffwind
un seechelt nochemol devuu.

2005, Kategorie: Lyrik, Platz 2
Beitrag anhören: mawdh05-09_uffwind.mp3 (576,51 KB)