Friedrich Schmidt-Roscher beim Mundart-Wettbewerb Dannstadter Höhe

Friedrich Schmidt-Roscher beim Mundart-Wettbewerb Dannstadter Höhe

Bahnhof Biewermiehl

FriedrichSchmidt-Roscher, Haßloch


Ich fahr gere mit de Bahn. Dodebei gebbts in dem Dorf, wo ich uffgewachs bin, ga kee Bahnhof. Mer muss e ganzes Stick mittem Auto fahre bis uff die Biewermiehl. Uffem Bahnhof Biewermiehl sinn ich mit zwee schwere Koffer ingestieh, wie’s losgang is mittem Studiere. Do sinn ich mit meim Rucksack aussem Schwoweland ankomm. Do sinn ich mitte rote Zippelskapp unnem Manni losgefahr, um in Lautre nuff zum Betze se gehn.


Zweemol hann ich de Zuch vebasst. Awwer ganz knapp. Emol sinn dann mei Schwester un ich mittem alte blowe Audi 80 vun de Eltre uff de Bundestroß Richtung Lautre gebrettert, um denne Zuch innsehole. Bei Steinalwe hammer des werklich noch geschafft. Ich war nass geschwitzt.


Hinnerm Schalder vum Bahnhof hat immer e Fahrkarteverkaifer in Uniform gehockt. Ich wees noch wie der Mann mir geholf hat, e annrer Zuch zu finne, wie ich mei Zuch vebasst hann. Sellemols hat mer noch net mit dem Handy schnell uff de Bahnäbb noohgucke kenne. Uff emol war de Mann nimmie do. Vor dem Schalter warn Schaalbretter dran genachelt. Und in der kleene Hall hann zwee Fahrkarteautomate gestann, enner devun war kaputt. Sellemols is mir es erschdemol uffgefall, dass de Bahnhof ganz scheen runner komm is.


Iwwer verzich Johr kenn ich jetzt de Bahnhof Biewermiehl. Awwer erscht vor korzem hann ich lese misse, dass sellemols im 2. Weltkriech do e Dulag war. Dulag des heest – so hat des in de Rheinpfalz am 9. Januar gestann – „Durchgangslager”. Iwwer 4000 Leit hann dort geläbt. Wammer vun Läwe iwwerhaabt redde kann. Die meischte waren Mannsleit und Weibsleit odder ganze Familie aus de Ukraine odder aus Pole. Die hann bei de Baure odder in de Fabrike schuffte misse. E paar hann a Schiene repariert. Denne hat mer große Versprechunge gemach vume scheen Läwe in Deitschland. Odder sie sinn dezu gezwung wor, weil ihr Land vu de Wehrmacht besetzt war un es dort nix mee se esse gebb hat. Enner vun de Bahn dortmols hat uffgeschrieb, wie schlimm es in dem große Dulag zugang is. Dass die armwe Deiwel die ganz Zeit hann hungre misse.


Dass de Lacherleiter die Arweiter geschlaah und misshandelt hat. Vun annere Sache will ich gar net redde. Und ganz am Enn vum Kriech is des Dulag a noch vun amerikanische Fluchzeiche bombardiert wor. Schlimm war des. Ich derf gar net dodran denke. Un ich hann all die Johre dodevun nix gewisst.


Bestimmt sinn iwwer des Dulag am Bahnhof Biewermiehl a die Zwangsarweiter komm, wo dortmols mei Leit krieht hann. Mei Mamme dut sich noch an die Natascha entsinne, wo 43 uff de Hof komm is. Sell hat uffem Feld un im Stall geholf. Die Natascha hat a immer so scheene trauriche Lieder gesung, saat mei Mamme. Sie wäs awwer nimmie, wie alt des Mäde war, nur dass se aus de Ukraine komm is un bildhibsch war. Mei Mamme wäs a nimmie, was aus de Natascha wor is. Is die jung Fraa wedder heem komm? Mei Mamme war erschd siewe, wie die Amis komm sinn un de Kriech vorbei war.


A uff dem Baurehof, wo mei Babbe uffgewachs is, war e Mäde un e Mannsbild aus de Ukraine. Des Mäde hat Olga gehees, de Mann Kyrill. Mei Babbe dut sich noch entsinne, dass die zwee mit seine Leit zusamme am Disch Mittaa gess hann. Sie wärn gut behannelt wor. Des saat glaab ich jerer, wo Zwangsarweiter gehaat hat. Er wäs nimmie, wo die Olga geschloof hat. De Kyrill hat uff jeden beim Unkel newedran mittem annere Ukrainer e Zimmerche gedeelt. Dort hann die Mannsleit aus de Ukraine e kleenes Foto vun enrer Ikone an die Wand gehängt. Mei Babbe wees noch, dass de Kyrill jeden Owend in seiner Sproch gebeet hat. De Kyrill hat gut mit de Gail umgehn kenne, saat mei Babbe. Er war fascht acht, wie die Amis komm sinn.


Uff Umweche is 1993 e Brief vum Kyrill zu uns komm. Do hat er geschrieb, dass er noo Kanada ausgewannert is. Seller hat mit seiner Fraa in Ontario sechs Kinner großgezooh. Velleicht war es besser, dass er nimmie serick in die Ukraine gang is. Ich froo mich, ob de Kyrill a uffem Bahnhof Biewermiehl ingestieh is, wies los gang is noo Kanada?


2021, Kategorie: Prosa



Friede

Friedrich Schmidt-Roscher, Haßloch

 

Mit 17 bin ich mittem Sticker „Friede schaffe ohne Waffe“ rumgeloff . De Mann vun meiner

God war Oberleitnant bei de Fallschirmjächer. Mit dem hann ich als dischpediert, wann er mit

seiner Fraa mei Leit besucht hat. Bei unserm Dischput is als hoch her gang: Derf mer uff

annere schieße? Die Mamme hat midde Aue geflickert, und ich hann so geduun als dät

ich des net merke.

Mit 20 war ich uff de groß Friedensdemo in Bonn geche de Natodoppelbeschluss. Am

Owend defor hammer im Bonner Loch de Beuys geheert, wie rer gesung hat „Sonne statt

Reagen“. Kunscht mache hat de Beys besser gekennt wie singe.

Mit 22 bin no Mutlange gefahr. Uff de Alb hammer bei rer Menschekett mitgemacht. Ich

hann gewisst, dass es nix bringt, wann mer noch mee Atomwaffe uffstelle. Wann’s sellemols

Kriech gebb hätt, wär vun Deitschland nimmie viel iwwrich blieb.

Mit 27 simmer no Fischbach gefahr. Mer hat geheert, dass die Amis do ihr Giftgas

versteckele. Mir hann uns vor dem Eisedoor vum Depot hingehockt. Die Sunn hat ganz

scheen gebretzelt. Ab un zu is die Bolizei komm un hat gesaat, dass mer die Infahrt frei losse

solle. Es beschde vun dem Daa war, das ich sellemols mit de Moni zusamme komm bin.

Wie ich 30 war, isses mit dem Irakkriech losgang. Sellemols is dann Fasnacht abgesaat

wor, obwohl es noch kee Corona gebb hat. Mir hann e Menschekett dorch des

ganze Dorf uff die Been gestellt un in de Kerch fer de Friede gebeed.

Ich war mit Feier und Flamm en Deel vun den Friedensbewechung, Wann enner gesaat

hat: „Was dätsche mache, wann enner dei Freindin iwwerfalle dut und du häsch zufällig e

MP im Ruchsack?“ Dodruff ich: „In meiner Dasch hann ich nie es Waff debei, noch net

mol e Sackmesser.“

Ins simmeliere bin ich komm, wie die russische Federation die Ukraine iwwerfall hat. Ich

hann e komisch Gefiel gehaat, wie immer mee russische Soldate an den Grenz uffmarschiert

sinn un de Disch vum Putin immer länger wor is, wann Politiker aus Europa mit dem hann

redde wolle. De russisch Präsident hat nimmie mit sich redde losse.

Der hat enfach de Befehl gebb, in die Ukraine insefalle. Jetzt falle Bombe uff des Land,

Familie misse um ihr Lewe renne un Mensche sterwe. Ich kennt grad heile. Die arme Kinner,

die arme Weibsleit, die arme Soldate.

Ich froh mich, was dätsch du mache, wann dei Land vun so em Dollbohrer iwwerfall dät

wäre. Ich bin grad sechzig Johr wor und hann noch nie e Gewehr in de Hand gehaat, außer uff

de Kerb, um meiner Freindin e Plastikros se schieße. Meischdes hann ich net getroff. Mei

zwee Buwe sinn 16 un 19 Johr alt. Misste die jetzt in de Kriech?

Ich wees net, ob ich uff annere Leit schieße kennt. Ich wees net, ob ich iwwerhaab fer was se

gebrauche wär. Ich dät mer awwer winsche, dass ich net abhau. Ich dät mer winsche, dass ich

degeche kämpf. Ich dät mer winsche, dass ich e bissl vun dem Mut hann, wo so viele Leit in

de Ukraine hann.

Ich kann versteen, dass die Ukrainer ihr Land und ihr Demokratie net enfach uffgewwe.

Die hann dodefor uffem Maidan gekämpft. Jetzt denk ich: Wann e Land so brutal

iwwerfall werd, dann is es richtich, dass mer denne Waffe liwwert. Vun uns krien se jo net

so viel, weil mir fascht nix mee hann.

Viel Leit beede fer de Friede. Mir hoffe fer die arme Leit in de Ukraine un Russland, dass

ball die Waffe schweiche. Awwer ich versteh jetzt e bissl besser, warum de Paulus schreibt:

„So viel an eich leit, halle mit alle Mensche Friede.“

 


2022, Kategorie: Prosa, 3. Platz