Edda Kiefer beim Mundart-Wettbewerb Dannstadter Höhe

Edda Kiefer beim Mundart-Wettbewerb Dannstadter Höhe

De Anner

Edda Kiefer, Enkenbach-Alsenborn

Von Klää uff in de Schul hammer schun so geredt:
Es war de Anner – Nä, ich war des net.
Des is dann immer so weider geloff,
nie hott es em selbscht – stets den Anner betroff.

Un es hat sich durchs ganze Lewe gezo,
de Anner hat eewisch die Leit agelo,
unseräns hott alles weit vun sich gewiss,
weil schuldig jo stets en Annerer is.

Alles was net so toll war, hat der Anner gemach,
selbst steht mer hoch driwwer iwwer der Sach.

Widderum hört mer vun nah un vun fern:
Der Anner hats – mer selbscht hätts gern.
Unseräns muss hart schaffe, dem fallt nix in de Schooß,
der Anner kriets vun vorn un vun hinne eninn geblooß.

Ob sich’s um die Karrier orrer Finanze dreht,
oder obs um de schnöde Mammon geht,
ja, der Anner is bei alle Mengenge
äfach nimmie wegsedenke.

Ich hann fer mich araus gefunn
in so mancher Musestunn:
Der Anner soll grad denke, mache un du,
Hauptsach is – er losst mich in Ruh.

Ich hann moin Platz uff dere Welt –
nur DESS isses noch was werklich zählt.
Wann ich no em Tod noch e Retourschongs hätt,
der Anner soi – nee, des wollt ich net.

2009, Kategorie: Lyrik, Platz 8
Beitrag anhören: de_anner.mp3 (1,89 MB)